مپرس از خاموشی ام ,من به سکوت محکوم شدم

محکوم به سکوت, از دست همین مردم شدم

تا لب به سخن گشودم, از گلویم گرفتند

به خود پچیدم و در میان غمهایم گم شدم

اینجا هنوز سخن گفتن از عشق گناه بزرگیست

من بار بار از سخن گفتن درین باره محروم شدم

بار بار خواستم فریاد زنم درد یک عاشق را

اما بار بار وادار به لبخند و تبسم شدم

خدایا! چه کنم با این قوم کهنه اندیش؟

از دست این قوم, محروم از باده و خم شدم

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: